بررسی اثر متغیرهای عملیاتی در تولید نانو ذره‌های ایندومتاسین با روش جت های برخوردی محدود شده

مشکل عمده بسیاری از داروها در صنعت داروسازی، فراهمی زیستی ناچیز آن‌ها، به واسطه حلالیت و نرخ انحلال پذیری ضعیف در بسیاری از حلال‌ها (به ویژه آب) می باشد. کاهش اندازه ذره ‌های دارویی تا مقیاس نانو از جمله روش‌ هایی است که در رفع این مشکل مؤثر شناخته شده است. در پژوهش حاضر، تولید نانو ذره ‌های ایندومتاسین با استفاده از روش جت های برخوردی محدود شده طی فرایند رسوب گذاری ضد حلالی صورت پذیرفته  است. همچنین اثر متغیرهای عملیاتی مؤثر در فرایند مانند سرعت همزن، نسبت فرونشانی، غلظت محلول دارویی و شدت جریان کل به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتیجه‌ های به دست آمده از تصویرهای میکروسکوپ الکترونی روبشی دیده شد که با افزایش سرعت همزن از شرایط بدون هم‌زدن به 400 وrpm 1200، اندازه ذره‌ها از 215 تا nm 88 کاهش یافته است. در بررسی تغییرهای نسبت فرونشانی به صورت 5/1:1، 1:5 و 1:12، کاهش اندازه ذره‌ ها از 129 تا 86 وnm80 دیده شد. بررسی افزایش متغیر غلظت از 10 تا mg/mL 50، کاهش اندازه ذره ‌ها از 98 تا nm 77 را همراه با تجمع در ذره‌ ها نشان داد. در بررسی تغییرهای شدت جریان کل نیز تأثیر این متغیر در  کاهش اندازه ذره ‌ها از 95 تا nm 86 به ازای افزایش آن از 300 تا ml/min600 دیده شد. همچنین نتیجه ‌های آنالیز گرماسنجی پویشی تفاضلی مؤیّد این امر است که روش جت برخوردی به خوبی قادر به تولید پلی مورف‌ های شبه پایدار خالص a داروی ایندومتاسین می باشد که می‌تواند به طور چشمگیری انحلال پذیری این ماده دارویی را افزایش دهد.